Ακράτεια ούρων

Τι σημαίνει ακράτεια ούρων:

Είναι η χωρίς τη θέλησή μας απώλεια ούρων σε βαθμό τέτοιο που να προκαλεί πρόβλημα τοπικής υγιεινής ή πρόβλημα κοινωνικής αποδοχής (μυρωδιές, βρεγμένα εσώρουχα κλπ) και πρόκειται για ένα σύμπτωμα, και όχι για μία πάθηση.

Είναι συχνό πρόβλημα και σεποιές ηλικίες εμφανίζεται;

Η ακράτεια αφορά όλες τις ηλικίες, συμβαίνει στα παιδιά και σε νέους, αλλά είναι ιδιαίτερα συχνή στην τρίτη ηλικία.Εκτιμάται ότι μία στις τέσσερις γτναίκες ηλικίας 30-55 ετών έχει παρουσιάσει έστω ένα επεισόδιο ακράτειας.Συνολικά αφορά το 30-50% του συνόλου των ενηλίκων γυναικών.Η κατάσταση συνοδεύεται από σημαντική νοσηρότητα, που περιλαμβάνει τοποθέτηση μόνιμων καθετήρων, ουρολοιμώξεων, κατακλίσεις κλπ.Επίσης προκαλεί ψυχικές διαταραχές, κατάθλιψη απομόνωση και άγχος, ενώ δε θα πρέπει να παραβλέψουμε την σεξουαλική δυσλειτουργία που προκαλεί, κυρίως στα νεότερα άτομα.Ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος είναι η άγνοια γύρω από αυτό.Οι μισοί περίπου ασθενείς δεν έχουν ποτέ συμβουλευτεί το γιατρό για το πρόβλημα.Ακόμα οι γυναίκες που πάσχουν από ακράτεια διστάζουν να εκμυστηρευθούν το πρόβλημά τους ακόμα και στον γιατρό γιατί αισθάνονται ντροπή.

Αιτίες που προκαλούν ακράτεια:

Μια πολλή μεγάλη γκάμα καταστάσεων και διαταραχών μπορούν να δημιουργήσουν ακράτεια ούρων, όπως γενετικές ανωμαλίες, χειρουργικές επεμβάσεις, κακώσεις και τραυματισμοί στη πύελο και την σπονδυλική στήλη, νευρολογικές παθήσεις, φλεγμονές και ουρολοιμώξεις καθώς επίσης και σαν αποτέλεσμα γήρανσης.Ακόμα η ακράτεια μπορεί να προκληθεί μετά από έναν τοκετό.

Είδη ακράτειας ούρων:

Α) Ακράτεια από προσπάθεια (Stress incontinence)

Είναι το είδος εκείνο, όπου το άτομο διαπιστώνει απώλεια των ούρων από προσπάθεια, δηλ όταν κάποια αιτία (βήχας, γέλιο, φτέρνισμα, πήδημα από ύψος, σήκωμα βάρους, αυξάνει την πίεση στην ουροδόχο κύστη, είναι το συχνότερο είδος ακράτειας ούρων.

Β) Ακράτεια ούρων από έπειξη (Urge incontinence)

Στο είδος αυτό το άτομο ξαφνικά αισθάνεται έντονη επιθυμία για ούρηση.Δεν προλαβαίνει να μετακινηθεί ώς την τουαλέτα και διαπιστώνει ότι του «φεύγουν ούρα».Το γεγονός οφείλεται σε έντονες ακούσιες συσπάσεις της κύστης, η οποία ονομάζεται ανάλογα με το αίτιο, ασταθής ή υπεραντανακλαστική ή γενικά, υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη.Τα αίτια νευρολογικά (κεντρικό ή περιφερικό νευρικό σύστημα) να έχουν σχέση με μια φλεγμονή ή ακόμα να είναι και άγνωστες

Γ) Μεικτού τύπου ακράτεια των ούρων (Urge και Stress incontinence)

Πρόκειται για συνύπαρξη των δύο παραπάνω καταστάσεων.

Δ) Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση (overflow incontinence).

Στην περίπτωση αυτή η κύστη είναι μόνιμα γεμάτη με ούρα και αδειάζει συνεχώς και από λίγο.Συχνότερα αίτια είναι η χαλαρότητα του κυστικού τοιχώματος, μεταβολικά (πχ σακχαρώδης διαβήτης) ή από νευρολογικά αίτια.Ακόμα ακράτεια μπορεί να εμφανισθεί μετά από μια χειρουργική επέμβαση όπως υστερεκτομή, καισαρική ή μία επέμβαση στα έντερα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η ηλικία του ατόμου, το ιατρικό του ιστορικό (πχ λήψη φαρμάκων, εγχείρηση στην περιοχή, άλλο συνοδό νόσημα κτλ), ή συμπτωματικός τρόπος απώλειας των ούρων.Η φυσική εξέταση του ασθενή επισκόπηση και ψηλάφησητων γεννητικών οργάνων.

Ανάλογα με την περίπτωση οι παρακάτω εξετάσεις συμπληρώνουν τη διαγνωστική προσέγγιση του προβλήματος:

1. Ανάλυση ούρων: Γίνεται για τον έλεγχο πιθανής ουρολοίμωξης.
2. Εξετάσεις αίματος: Ελέγχονται το σάκχαρο του αίματος, κρεατινίνη.
3. Ουροδυναμικός έλεγχος.

ΘΕΡΑΠΕΊΑ

Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική

Η συντηρητική θεραπεία προτείνεται στις ήπιες μορφές ακράτειας των ούρων και περιλαμβάνει

1. τις ασκήσειςτου πυελικού εδάφους
2. τη φαρμακευτική αγωγή
3. τη χρήση βιοσυμβατών σπόγγων
4. τις πάνες.

Βασική προϋπόθεση στις περιπτώσεις ήπιας μορφής ακράτειας ούρων είναι ο περιορισμός της υπερβολικής λήψης υγρών από τα άτομα αυτά, η ελάττωση του καπνίσματος , καθώς επίσης και η απώλεια βάρους στα παχύσαρκα άτομα, με διαιτητική αγωγή ή με γυμναστική.

Οι ασκήσεις του πυελικού εδάφους πρέπει να γίνονται με τη βοήθεια φυσιοθεραπευτών που να έχουν μια ειδική εξειδίκευση στην ακράτεια ούρων.

Φαρμακευτική θεραπεία:Χρησιμοποιούνται φάρμακα με κεντρική δράση στον εγκέφαλο όπως η ντουλομετίνη.Επίσης στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ατροφία εφαρμόζονται τοπικά οιστρογόνα.