Οι φλεγμονές(μολύνσεις) που αφορούν το αιδοίο(την εξωτερική περιοχή γύρω από το είσοδο του κόλπου), τον κόλπο και τον τράχηλο της μήτρας, το ενδομήτριο δηλαδή το βλεννογόνο που καλύπτει το εσωτερικό της κοιλότητας της μήτρας και τις σάλπιγγες είναι συχνές και πολλές φορές οδηγούν τη γυναίκα στον γυναικολόγο.

Από μικροοργανισμούς, από τους οποίους οι πιο συνηθισμένοι είναι οι μύκητες, οι τριχομονάδες, μικρόβια αερόβια και αναερόβια, καθώς και ιοί.

Οι μύκητες δημιουργούν υγρά άσπρα, παχύρρευστα και τυρώδη επιστρώματα σε κόλπο και τράχηλο. Μεταδίδονται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή. Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους είναι η κακή τοπική υγιεινή, η χρήση αντιβιοτικών, τα στενά ρούχα, τα συνθετικά εσώρουχα, ακόμα και η παραμονή με βρεγμένο μαγιό. Μεγάλη συχνότητα γυναικών, παρουσιάζουν μύκητες στην εγκυμοσύνη.

Οι τριχομονάδες, μεταδίδονται και αυτές από τη σεξουαλική επαφή. Χαρακτηρίζονται από υγρά κίτρινο-πράσινα και δύσοσμα. Άλλοι μικροοργανισμοί που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή είναι τα χλαμύδια, το μυκόπλασμα καθώς και ιοί όπως ο έρπης των γεννητικών οργάνων και τα κονδυλώματα.

Οι φλεγμονές παρουσιάζονται με αυξημένη κολπική έκκριση, δηλαδή αυξημένα υγρά τα οποία μπορεί να είναι παχύρευστα λευκά ή πρασινοκίτρινα και δύσοσμα, τσούξιμο ακόμα και στην ούρηση, φαγούρα λίγο ή πολύ έντονη, ερυθρότητα, οίδημα, μερικές φορές και πόνο κυρίως στην επαφή αλλά και πόνο στο υπογάστριο στην περίπτωση που η φλεγμονή αφορά το ενδομήτριο ή τις σάλπιγγες. Στο μυκόπλασμα και τα χλαμύδια συχνά δεν εμφανίζονται συμπτώματα, αλλά επηρεάζουν τη γονιμότητα, γιατί εάν προκαλέσουν σαλπιγγίτιδα μπορεί να είναι υπεύθυνα ακόμα και για στειρότητα. Ο έρπης είναι ιός που προκαλεί μικρές φουσκάλες και έλκη στο αιδοίο. Χαρακτηρίζεται από κνησμό, πόνο και τσούξιμο. Τα κονδυλώματα είναι θηλώδεις προσεκβολές στο αιδοίο, στον κόλπο ή στον τράχηλο. Ορισμένοι τύποι ενοχοποιούνται για δυσπλασίες(προκαρκινικές αλλοιώσεις) και καρκίνο στον τράχηλο και το αιδοίο. Γι’ αυτό και είναι αναγκαίο το τεστ Παπ από την ηλικία που ξεκινά η σεξουαλική δραστηριότητα της γυναίκας.

Η καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού θα αποκαλύψει το υπεύθυνο μικρόβιο, ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία. Για τη θεραπεία των μυκήτων, χορηγούνται αντιμυκητιασικά φάρμακα από το στόμα ή κολπικά υπόθετα ή κρέμες, για τις τριχομονάδες, το μυκόπλασμα και τα χλαμύδια κατάλληλη αντιβίωση, για τον έρπητα ειδικά φάρμακα και για τα κονδυλώματα τοπική θεραπεία.

Όλες οι παραπάνω μολύνσεις μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και οφείλονται επίσης στην κακή υγιεινή και στην κακή γενική κατάσταση του οργανισμού. Χρειάζονται λοιπόν καλές συνθήκες υγιεινής, φροντίδα του εαυτού μας και προσοχή στην ερωτική μας ζωή. Επίσης είναι αναγκαία η χρήση του προφυλακτικού στις «εφήμερες» σχέσεις και είναι απαραίτητη η επίσκεψη στον γυναικολόγο όταν τα υγρά στον κόλπο είναι αυξημένα και δύσοσμα, ή υπάρχει πόνος στο υπογάστριο ή στην επαφή. Τέλος, κάθε χρόνο είναι απαραίτητο το test-pap για τις γυναίκες που έχουν ξεκινήσει τη σεξουαλική τους ζωή.